Wcielenie jest działaniem Boga przyjmującego wolność w człowieku. Bez wolności Jezus nie stałby się człowiekiem. Ta wolność nie jest sprzeczna z mocą Bożą, ale jest niezbędnym warunkiem człowieczeństwa. W miłości Bóg przyjmuje wolność innych, a wcielenie jest przykładem tej miłości.
Wykaz treści
Bóg Syn Wcielony jest wszechmocny
Wszechmoc jest potężnym atrybutem Boga. Jest to cecha, dzięki której Bóg może dokonać wszystkiego. On jest źródłem stworzenia, zapewnia nam jedzenie, ubranie, schronienie i wiele innych rzeczy. Jego wszechmoc jest cennym skarbem, który należy poznać i w który należy wierzyć. Bóg jest wszechmocny i używa swojej nieograniczonej mocy, by przyciągnąć nas do siebie.
Istnieją dwa konkurujące ze sobą podejścia do problemu wszechmocy. Jednym z nich jest myślenie o Bogu Synu Wcielonym jako o istocie prawdziwie ludzkiej i boskiej. To podejście wymaga ponownego rozważenia właściwości, które czynią istotę prawdziwie ludzką lub boską. Inną możliwością jest wykazanie, że Bóg Syn Wcielony nie posiada żadnej z tych właściwości w taki sam sposób.
Innym sposobem na udowodnienie, że Bóg Syn Wcielony jest człowiekiem jest przyjrzenie się jego fizycznym działaniom. W swoim życiu dokonał niezliczonych cudów, m.in. nakarmił pięć tysięcy ludzi, uspokoił burzę, wskrzesił z martwych Łazarza i córkę Jaira. Ale nie są to jedyne oznaki wszechmocy.
Właściwość ta pozwala Bogu Synowi posiadać różne właściwości w odniesieniu do różnych aspektów Jego natury. Dzięki niej jest On istotą wszechwiedzącą i wszechmocną, gdyż jest równy i przewyższa wszystkie rzeczy w stworzeniu. Z tego powodu jest On najwyższym Bytem całego stworzenia, a ta właściwość jest integralną częścią Jego bóstwa.
Innym sposobem rozumienia wszechmocy jest postrzeganie Boga jako Trójjedynej Osoby, złożonej ze Słowa i duszy. W ten sposób Bóg zjednoczył ze sobą stworzoną naturę. Dlatego stał się wcielony.
On jest wszechwiedzący
Klasyczny opis wcielenia jest wadliwy w zasadniczy sposób. Po pierwsze, jest sprzeczne z metafizyką Arystotelesa, ponieważ bycie prawdziwie ludzkim i bycie prawdziwie boskim są nie do pogodzenia. Jezus z Nazaretu nie może być jednocześnie kulisty i boski, nie może być jednocześnie wszechwiedzący i wszechmocny. Po drugie, narusza zasadę niesprzeczności, którą Arystoteles nazywa najpewniejszą ze wszystkich zasad: nic nie może być jednocześnie wszechwiedzące i wszechmocne. Jako taki, Jezus z Nazaretu nie może być jednocześnie wszechmocny i wszechwiedzący.
Jezus objawia charakter Boga poprzez wcielenie. Nie możemy w pełni zrozumieć Boga bez bezgrzesznego Syna. Poprzez wcielenie Bóg objawił się człowiekowi w sposób, który człowiek może zrozumieć. Będziemy wyznawać Go jako Pana. A nasze ciała zostaną przemienione przez Jego boską moc.
Jezus objawił nam również przyszłość. Podczas wcielenia Jezus mógł wiedzieć, co o Nim pomyślą uczeni w Piśmie i ludzie. Byłoby to niemożliwe dla zwykłego człowieka. Ale nie jest niemożliwe, by Bóg objawił swojemu ludzkiemu synowi swoją własną przyszłość.
Ponadto Bóg Syn był istotą w pełni ludzką i boską, posiadającą boską i ludzką naturę. Jako taki posiadał dwie odrębne natury, jedną, w której był wszechwiedzący, i drugą ograniczoną w swej ludzkiej naturze. W rezultacie posiadał wiedzę o wszystkich rzeczach, zarówno w swojej boskiej, jak i ludzkiej naturze.
Kluczem do zrozumienia wcielenia jest to, że jest on jednocześnie ludzki i boski. Na przykład Jezus mógł być zarówno Bogiem, jak i człowiekiem. Jego ludzka natura nie mogła oddzielić go od jego boskiej natury, mógł być jednym i drugim. To znaczy, że był w 100% człowiekiem, a jednocześnie był w 100% Bogiem.
Jest ignorantem w niektórych sprawach
Klasyczna wersja doktryny o wcieleniu jest wadliwa w zasadniczy sposób. Jest sprzeczna z metafizyką Arystotelesa, który twierdzi, że bycie prawdziwie ludzkim jest nie do pogodzenia z byciem w pełni boskim. Nie jest możliwe, aby Jezus z Nazaretu był jednocześnie wszechmocny i prawdziwie ludzki. W swoim dzienniku „A Grief Observed” C.S. Lewis zastanawia się, czy śmiertelnicy mogą zadawać pytania, na które Bóg nie znajduje odpowiedzi.
On jest bezgrzeszny
Bezgrzeszne wcielenie jest doktryną, która utrzymuje, że Jezus został poczęty bez grzechu przez Ducha Świętego i że został poczęty w dziewiczym łonie. Doktryna ta jest kluczowa dla Zbawienia Chrystusa, ponieważ tylko bezgrzeszna i nieskazitelna istota mogła wejść na ten świat.
Jednak bezgrzeszność nie jest doktryną powszechnie akceptowaną. Nie jest nawet powszechnie uznawana przez Kościół. Jest to raczej zagadnienie filozoficzne. Aby móc zrozumieć bezgrzeszność, trzeba zrozumieć, co to znaczy być boskim i w pełni ludzkim. Jest to trudne zagadnienie do omówienia w kontekście wcielenia Syna Bożego.
Wcielony Chrystus jest bez grzechu, co dawałoby mu przewagę nad ludzkością. Oznaczałoby to, że byłby w stanie działać bez ludzkich ograniczeń, podobnie jak czyni to Duch Święty. Jest to zgodne z adwentystycznymi poglądami na temat natury Chrystusa. Należy jednak zauważyć, że adwentyści nie akceptują bezgrzesznego wcielenia, ponieważ rozumieją naturę Chrystusa jako człowieka, a nie jako bóstwo.
Kolejną kwestią, która pojawia się w kontekście bezgrzesznego wcielenia, jest natura ciała Jezusa. List do Hebrajczyków 10,5 wspomina o bezgrzesznym ciele Jezusa, ale nie wspomina o Jego narodzinach. Choć przypisuje pochodzenie Jego ciała Bogu, to nie przypisuje go jednoznacznie Duchowi Świętemu. Łukasz wspomina jednak o wpływie Ducha Świętego na Jezusa, ale nie wymienia go konkretnie.
Chociaż Luter nie akceptuje poglądu, że Chrystus jest bezgrzeszny, nie odrzuca poglądu, że Chrystus był bezgrzeszny. W rzeczywistości Luter uważał, że zaprzeczanie grzeszności Chrystusa byłoby czynem haniebnym.
On ma ludzką duszę
Wcielenie implikuje trzy rzeczy o Jezusie Chrystusie. Po pierwsze, Jezus jest Osobą Boską; po drugie, ma duszę ludzką. Po trzecie, Jezus jest w unii hipostatycznej z Osobą Boską. Te trzy fakty są najbardziej krytyczne dla wiary chrześcijańskiej.
Według wiary chrześcijańskiej Jezus miał ludzką duszę, ponieważ był posłuszny swojemu niebiańskiemu Ojcu. W związku z tym miał ludzkie emocje, w tym głód i zmęczenie. Był też posłuszny swoim rodzicom, Marii i Józefowi. Te dwie rzeczy są wskaźnikami, że Jezus jest istotą ludzką.
Jednym z powodów, dla których Jezus był w stanie odkupić ludzkość, było to, że miał ludzką duszę. Oznacza to, że wcielił się, by wypełnić swoją misję zbawienia ludzkości. Oznacza to, że umarł dla naszego odkupienia i powstał ze śmierci. Oznacza to, że Jezus był głową nowej rasy odkupionych ludzi.
Według wiary chrześcijańskiej Jezus jest jedynym, który może w pełni wypełnić role Boga i człowieka. Pisarz Hebrajski wyjaśnia, dlaczego Bóg Słowo musiał się wcielić. Wcześniej w historii Bóg stworzył wszystko i uczynił wszystko przez siebie.
